Eenheid in verscheidenheid

In het CVB werken auteurs met een reformatorische achtergrond samen met evangelische theologen. Ook de achterban bestaat dus uit mensen van beide achtergronden. Dat maakt het jaarlijkse symposium telkens tot een boeiende dag. Zo ook gisteren. In mijn seminar over "Leven als godsdienstige minderheid" blijkt de diversiteit ook enorm aanwezig te zijn. Toch blijft het apart dat men verschillen doorgaans moeilijk of alleen schoorvoetend kan accepteren. Waarom nu niet gewoon volop genieten van die prachtige diversiteit in de schepping, in het leven, en dus ook in de kerk?! Eenheid kan alleen ervaren worden wanneer er sprake is van diversiteit. Eenheid in eenvormigheid is zinloos. Het zal snel leiden tot onverschilligheid ten opzichte van de ander. Want bij eenvormigheid maakt ieder de ander overbodig. Om het eens heel extreem voor te stellen. Stel je nu eens voor dat een totale eenvormigheid mogelijk zou zijn. Wanneer ik iemand aanspreek, spreekt hij mij net daarvoor aan en zegt tegen mij precies wat ik tegen hem of haar had willen zeggen. Het ontmoedigt dan toch ten ene male om nog met iemand te spreken. Dan is de aardigheid er snel af, erger nog, we worden beslist allemaal erg eenzaam. Nee, diversiteit is een van de bouwstenen van Gods schepping en ook een besliste en constructieve voorwaarde voor het Koninkrijk van God en de christelijke gemeente. Probeer zo eens naar de verschillen te kijken. En lees ook Paulus erop na in 1Kor.12:1-11.