vrijdag 20 november 2009

"Laat de doden hun doden begraven". Radicaal of choquerend?

Vaak verbaas ik me over de burgerlijkheid van de hedendaagse kerk. Dan denk ik aan de eenvoud en aan de radicaliteit van Jezus. Ik verlang namelijk ook naar eenvoud en radicaliteit. Vandaag leerde ik een behoorlijke les. Ik las Matt.8:21-22. Iemand vraagt of hij Jezus mag volgen, nadat hij eerst zijn vader begraven heeft. En wat zegt Jezus: laat de doden hun doden begraven!! Is dit radicaal of is dit choquerend? Hoe moet ik dit begrijpen? Wat als ik voor die keuze kom te staan? Hoe kan Jezus dit zeggen? Gaat dit niet echt te ver? En dan te bedenken dat de doden nog op dezelfde dag begraven werden (Hand.5:6,10). Kan de Heer dan niet een dag respijt geven? Begraven was in Israël nota bene een godsdienstige plicht, die vóór alles nagekomen moest worden en die zelfs belangrijker was dan het studeren in de wet! Dat Jezus aan het verzoek van de leerling niet tegemoet komt (vs.22), is dus behoorlijk choquerend. Niet alleen toen, maar ook vandaag.
Nu weten wij niet de precieze context waarin de vraag gesteld wordt. Zo probeert men dit harde antwoord van Jezus vaak wat te verzachten. Jeremias veronderstelt dat de man met zijn vraag niet alleen het begraven zelf bedoelde, maar ook het erop volgende zesdaagse rouwen. Maar omdat het wat vreemd is dat de man op de dag dat zijn vader gestorven is bij Jezus zou zijn, denken anderen weer aan de joodse gewoonte van het herbegraven van de beenderen (ossilegium). Nadat het lichaam vergaan was, begroef men de beenderen opnieuw in een ossuarium, een knekelhuis. In dit geval vroeg de leerling om een uitstel dat kon oplopen tot elf maanden. Volgens weer anderen is het zelfs mogelijk het verzoek te verstaan in de zin van ‘sta mij toe voor mijn vader te zorgen totdat hij sterft. Aannemelijke verklaringen of verzachtende verklaringen voor een te radicale uitspraak van Jezus?
Over welke situatie het ook gaat, het antwoord van Jezus blijft radicaal, zo radicaal dat ik hier nog niet mee klaar ben. De urgentie van de arbeid in het Koninkrijk is blijkbaar veel hoger dan ik kan bevatten en de kloof tussen het Koninkrijk en de wereld veel groter dan ik op dit moment besef.
Heb je hier licht op, reageer dan eens.

zaterdag 24 oktober 2009

Jezus of Darwin

Een van mijn artikelen over “schepping of evolutie” werd afgelopen week in zijn geheel in het dagelijkse CIP nieuws opgenomen.
In dit artikel probeer ik aan te tonen dat de evolutiegedachte haaks staat op de universele rechten van de mens. Ik ken overigens ook geen recente wetenschapper die de evolutie toepast op de mensenwereld. Dat zou toch consequent zijn als je gelooft dat de mens een edele aap is? Laten we maar blij zijn dat de wetenschap “woord” en “daad” scherp gescheiden houdt. En laten we trots zijn op onze God, bij Wie woord en daad één zijn. Wat Hij zegt, dat doet Hij ook.

zondag 4 oktober 2009

Homofiel en christen

Deze week hadden we op Elim een kaderavond om ons te verdiepen in het thema christen en homofiel. Een kort verslag. Van groot belang vinden we het om onderscheid te maken tussen homofiele geaardheid en homoseks. De Bijbel leert ons dat er in Christus geen onderscheid is tussen jood en Griek, slaaf of vrij man, man of vrouw (Gal.3:28), dus ook niet tussen hetero- en homofiel. Er is een tijd geweest dat er gesteld werd dat negers en homo’s minderwaardige wezens waren, of zelfs ook vrouwen en joden! Dit staat haaks op wat het Evangelie ons leert. Voor God is iedereen van welke status, ras of sekse ook, gelijk.
We zien de homofiele geaardheid niet als een ziekte, maar meer als een handicap.
Vervolgens hebben we gesproken over de plaats van seks in het leven. We hebben geconcludeerd dat volgens de norm van God seks thuishoort in een huwelijk tussen man en vrouw. Wij verwachten dan ook dat iedereen die God liefheeft, zowel hetero als homo, zich niet inlaat met seks vóór of seks buiten het huwelijk. En onder een bijbels huwelijk verstaan we een levenslange liefdesrelatie tussen een man en een vrouw. Qua beperkingen is er een verschil tussen een alleengaande hetero en een homo, maar dit verschil is toch minimaal.
Heel boeiend was ook het gesprek over hoe we met elkaar omgaan als gehuwd, ongehuwd alleengaand en homo of lesbisch. Wat van groot belang is dat we niet alleen in theorie, maar vooral in de praktijk uitleven wat het betekent om tot een gemeentegezin te behoren, een gezin met echtparen, singles, weduwen, kinderen, homo’s. Dat we zo leven en ons zo gedragen dat niemand zich gediscrimineerd en buitengesloten voelt. Als echtparen in de meerderheid zijn, kan dit zomaar de sfeer in de gemeente gaan bepalen. Hiervoor moeten we met z’n allen, maar vooral de gehuwden, waken. In de gemeente is iedereen van evenveel belang en even waardevol. Zo zal dat straks in de hemel ook zijn!
Ook spraken we over seksuele zonden. In de eerste plaats wilden we geen onderscheid maken tussen de ene zonde en de andere. Zonde is zonde en moet beleden en afgelegd worden.
Toen we daarna spraken over ‘begrip hebben’ was het opmerkelijk dat de meesten van ons meer begrip konden opbrengen voor een seksuele misstap van een homo dan van een getrouwde hetero! Maar wat is het geweldig dat we Jezus als Verlosser hebben, die ons niet alleen vergeeft, maar ook bevrijdt van gebondenheden.

zondag 20 september 2009

Eenheid in verscheidenheid

In het CVB werken auteurs met een reformatorische achtergrond samen met evangelische theologen. Ook de achterban bestaat dus uit mensen van beide achtergronden. Dat maakt het jaarlijkse symposium telkens tot een boeiende dag. Zo ook gisteren. In mijn seminar over "Leven als godsdienstige minderheid" blijkt de diversiteit ook enorm aanwezig te zijn. Toch blijft het apart dat men verschillen doorgaans moeilijk of alleen schoorvoetend kan accepteren. Waarom nu niet gewoon volop genieten van die prachtige diversiteit in de schepping, in het leven, en dus ook in de kerk?! Eenheid kan alleen ervaren worden wanneer er sprake is van diversiteit. Eenheid in eenvormigheid is zinloos. Het zal snel leiden tot onverschilligheid ten opzichte van de ander. Want bij eenvormigheid maakt ieder de ander overbodig. Om het eens heel extreem voor te stellen. Stel je nu eens voor dat een totale eenvormigheid mogelijk zou zijn. Wanneer ik iemand aanspreek, spreekt hij mij net daarvoor aan en zegt tegen mij precies wat ik tegen hem of haar had willen zeggen. Het ontmoedigt dan toch ten ene male om nog met iemand te spreken. Dan is de aardigheid er snel af, erger nog, we worden beslist allemaal erg eenzaam. Nee, diversiteit is een van de bouwstenen van Gods schepping en ook een besliste en constructieve voorwaarde voor het Koninkrijk van God en de christelijke gemeente. Probeer zo eens naar de verschillen te kijken. En lees ook Paulus erop na in 1Kor.12:1-11.

woensdag 2 september 2009

Zijn er nog rondreizende evangelisten?

Vanmorgen bezig geweest met de uitleg van Mat.10:40-42. Jezus vergelijkt zijn discipelen met rondreizende profeten. Hij noemt hen ook 'kleinen' die door de hulp van anderen in leven blijven. Het valt me op hoe weinig commentaren het woord 'rondreizend' gebruiken, terwijl dit toch onmiskenbaar aan de orde is. Is dat omdat we dit verschijnsel van rondreizende predikers niet meer kennen in ons land, dacht ik nog.
's Middags breng ik een Armeense vriend naar de hakkenbar van een vriend van hem. Ik wil hem voor de deur afzetten, maar de schoenmaker, die ook christen is, komt naar buiten, omhelst me innig en zegt: kom even mee, ik wil je aan vrienden van me voorstellen. Achter de winkel is een kamer zonder ramen. Daar zitten twee Armeniërs die een bijbelprogramma bekijken. Het blijken twee Armeense pastors te zijn die op doorreis zijn en in Nederland en Belgie samenkomsten hebben. De schoenmaker, die ook voorganger is en een tentenmakersbediening heeft, hopt heen en weer tussen het kamertje en zijn klanten in de winkel. Als zijn vrouw hoort dat ik voorganger ben, noemt ze me steevast alleen nog 'pastor'. Er zijn dit weekend samenkomsten belegd in Belgie en Straatsburg, zegt de schoenmaker stralend. Dan weer gauw door het gordijn heen naar de winkel. Er waren vorige maand weinig klanten i.v.m. de vakanties, en dus weinig verdienste. Maar God is goed, zegt hij, er kwamen afgelopen weekend 17 mensen tot bekering.
Nadat ik nog een kopie van mijn autosleutel van hem heb gekregen, zit ik weer in de auto naar huis om verder te werken aan het commentaar op Matt.10. Ik besef dat de Heer me die middag wel een bijzondere les aanschouwelijk onderwijs heeft gegeven over de teksten die ik vanmorgen bestudeerde.

woensdag 19 augustus 2009

Postmodernisme en toekomstverwachting

Er wordt veel geschreven en gesproken over ‘emerging church’ en postmodernisme. Een van de kenmerken van de postmoderne christelijke beweging is dat er veel nadruk ligt op het christelijk leven in het hier en nu. Vandaag alle kopij voor het nieuwe Studiebijbel magazine afgewerkt. Het valt me op dat ook wij inderdaad veel aandacht hebben voor het hier en nu. Bijvoorbeeld met de grote aandacht voor de gaven van de Geest. Ook de belangstelling voor het leven en de ethiek van christenen in de vroege kerk hoort hier bij. Het persoonlijk levensverhaal krijgt alle aandacht en de focus is gericht op het heden

Toch is het voor mijn leven hier en nu ook belangrijk te beseffen dat dit leven slechts een aanloop is op een leven na de dood. Wanneer je denkt dat alles wat geleefd kan worden in dit ondermaanse moet gebeuren, wordt je leven gejaagd, onrustig en egoïstisch. En dat is het tegengestelde van een toegewijd christelijk leven. Dit leven is slechts een voorbereiding op het verheerlijkte leven wat ons beloofd is en waarvan ons een glimp getoond is in de opstanding van Jezus.
Een grote nadruk op het leven als christen hier en nu en tegelijk een grote verwachting van de toekomst, wanneer Christus verschijnt in heerlijkheid.
Het is belangrijk om de balans te bewaren.

maandag 17 augustus 2009

Respect voor de overheid en beproevingen

Vandaag weer telefonisch contact gehad met een bevriende broeder in Ghana, die in het ziekenhuis ligt. Wij hebben hem geholpen met het registreren van zijn kerk. Bij het afhalen van de registratie twee weken terug, werd hij door de politie opgepakt. Hij werd verdacht van het registreren van een occult genootschap en werd opgesloten tussen zware criminelen. Nadat wij losgeld hebben betaald via een bepaald omslachtige weg, komt hij vrij. Maar hij is zo geslagen dat hij veel pijn heeft en bijna geen adem kan halen. Zijn borst zwelt op. In het ziekenhuis blijkt dat er drie ribben zijn gebroken. Wij zouden hen juist in oktober bezoeken. Durf ik nog wel naar een land waar de politie zo crimineel is? Wat betekent geloven in een van God gegeven overheid eigenlijk in de praktijk (Rom.13)? Ik zou het werkelijk niet weten in dit geval. Wat ben ik blij dat we God meer moeten gehoorzamen dan mensen! (Hand.5:29). Hoe ik over politiek denk, lees je hier.

donderdag 13 augustus 2009

Geestesgaven ook tot nut voor ongelovigen

Vandaag heb ik een artikel voor het Studiebijbel magazine (septembernummer) geschreven over het nut van de gaven van de Geest. Een paar conclusies:
1. Paulus maakt geen onderscheid tussen gewone en bijzondere ('bovennatuurlijke') gaven. Zie bijvoorbeeld zijn lijst in Rom.12:6-8.
2. Het is belangrijker zelf een gave te zijn dan om gaven te hebben. De belangrijkste gaven zijn mensen (1Kor.12:28; Ef.4:11).
3. Paulus hanteert een hele brede opvatting van geestesgaven. Hieronder vallen bij hem naast bijzondere geestesuitingen ook alledaagse gaven en talenten, maar bijvoorbeeld ook zijn maatschappelijke status van celibatair (1Kor.7:7). Alles wat een christen uit genade is of mag doen voor de Heer, ziet hij als een charisma.
4. De gaven van de Geest zijn niet alleen tot nut voor de opbouw van de gemeente, maar bevorderen ook de bekering van ongelovigen (1Kor.14:24-25). Dit gebeurt bijvoorbeeld bij de genezing van Eneas (Hand.9:32-35) en de opwekking uit de dood van Dorcas (Hand.9:37-43). Dit noemt men wel power-evangelism.

woensdag 12 augustus 2009

Waarom zo weinig interesse voor Moltmann?

Met veel interesse heb ik de masterscriptie van Peter van den Berg gelezen over Moltmanns messiaanse en charismatische ecclesiologie. Hij gaat hiermee op 18 augustus afstuderen in Utrecht.
Het is bij mijn weten de tweede student in Nederland die afstudeert op Moltmann. Het blijft voor mij een grote vraag waarom er in Nederland tot nu toe zo weinig interesse voor Moltmann is. De reden kan toch niet zijn dat je iemand niet leest omdat je het op bepaalde punten niet met hem eens bent! Moltmann is een universalist en ik zeker niet, om maar eens iets te noemen. Maar tegelijkertijd moet ik zeggen dat er geen theoloog is die mij de laatste 10 jaar meer geboeid heeft dan Moltmann.
Ik schreef over mijn interesse voor hem in 2005 in Soteria.
Omdat momenteel onder evangelische studenten steeds meer interesse komt voor de emerging churches en de theologie van de transformatie, verwacht ik dat Moltmann de komende jaren steeds meer gelezen zal worden.
Bij deze feliciteer ik Peter van den Berg met zijn schitterende studie.

zaterdag 8 augustus 2009

Zal ik wel een een blog beginnen?

Gisteren heb ik mijn blog geactiveerd en vandaag vertrouw ik wat onwennig de eerste woorden aan mijn blog toe. Ik weet nog niet of het wat voor me is, maar het reflecteren op de dingen die gebeuren doe ik graag. Tijdens het wandelen met de hond overdenk ik de koppen in de krant en het nieuws van de dag. Aan tafel in de woongemeenschap waarin ik woon is het net de wereld in het klein. De hele wereld komt langs, maar alles in staccato. Een blog lijkt me net zo iets, maar met het voordeel dat je in eerste instantie alleen aan het woord bent.
Ik ga nu eens kijken hoe je reacties kunt krijgen.
Dus vandaag geen wereldschokkende opmerkingen.