Theorie en praktijk

Het idee van eerst leren en dan het geleerde in praktijk brengen is heel erg westers. Het cognitieve en het praktische wordt door ons wel eens teveel uit elkaar getrokken. Bij Jezus zien we dat dit veel dichter bij elkaar ligt. Hij gaf zijn discipelen opdracht om uit te gaan en te prediken, zieken te genezen, gebondenen te bevrijden. Hadden ze dit al geleerd dan? Nee, eigenlijk niet. Ze hadden alleen gezien wat Jezus deed. Ze hadden een voorbeeld. Maar je moet toch weten hoe je in allerlei concrete situaties moet handelen. Je moet toch kennis hebben van bijbelse regels en principes?
De laatste jaren wordt door bekende ethici als Stanley Hauerwas en Richard Hayes heel sterk het belang van het paradigma, het voorbeeld, benadrukt. Dit sluit veel meer aan bij de wijze waarop Jezus zijn discipelen onderwees. Daarmee komt ook het belang van het gemeenteleven meer centraal te staan als voorheen het geval was. De gemeente als een leesbare brief van Christus (vgl. 2Kor.3:3, terwijl er van alles mis was in deze gemeente!). Of met de woorden van Jezus: ‘als het licht van de wereld’ (Mat.5:14).
Deze weg van het paradigma, het ‘wandelen’ heeft ook gevolgen voor ons verstaan van de Schrift. Dit is in voorbije tijden enorm onderschat. Hoe zullen wij echt gaan begrijpen wat het Woord zegt? Hayes brengt dit als volgt onder woorden: “We learn what the text means only if we submit ourselves to its power in such a way that we are changed by it”.